کار تنفس بیمارانی را که به طور موقت یا دائم دچار اختلال شده است دستگاه تنفس مصنوعی یا ونتیلاتور انجام می دهد. نحوه کار این دستگاه به این صورت است که، جهت ورود هوای حاوی اکسیژن به ریه ها و همچنین خروج دی اکسید کربن تبادل گازهای تنفسی را به طور خود به خود با محیط خارج انجام می دهد.
وظیفه این دستگاه :
- وارد کردن هوا به دورن شش ها .
- با استفاده از محاسبات، تنظیم میزان ترکیب اندازه های مختلف فشار و اکسیژن در هوای ورودی به شش ها.
- تغییر سرعت تنفس ، حجم ومقدار مواد مصرفی .
عملکرد دستگاه ونتیلاتور
تعریف ونتیلاتور: فراهم نمودن تنفس، برای بیمارانی که به طور طبیعی قادر به تنفس نبوده یا احتیاج به کمک دارند.
وظیفه : تهویه ( دمیدن هوا به داخل ریه و خالی شدن آن به طور متناوب )، بر پایه دمیدن هوا و آزاد گذاشتن ریه ها به طور دوره ای.
کار ونتیلاتور:
1/ ایجاد یک دم است و اگر فرصت کافی به ریه ها داده شود ، این هوا در حین بازدم خود به خود از ریه ها خارج .
2/ اعمال فشار و فلوی تنظیم شده .
3/ با استفاده از یک فشار مثبت ریه ها را باد می کند ، که فشار در داخل ریه ها متناسب با حجم گاز افزایش می یابد ، این فشار توسط لوله های مخصوص به ریه ها منتقل .
دلایل استفاده از تنفس مصنوعی یا ونتیلاتور :
- در هنگام جراحی ، ونتیلاتور تنفس بیمار را در طی عمل جراحی فراهم می سازد.
- زمانی که فرد دچار التهاب ریه شده .
- این دستگاه معمولا در بخش های ICU CCU , NIC ,و همچنین در اورژانس استفاده می شود .
تقسیم بندی ونتیلاتورها به دو صورت انجام می گیرد :
نوع اول : از جهت چگونگی طراحی ونتیلاتور برای مکانیزم تهویه ، به این معنی که دستگاه دارای چه مُد تهویه ای است و این که این حالات بر چه اساسی تقسیم بندی می شود..
نوع دوم : براساس محدوده سنی ونتیلاتور بیما ر تقسیم می شود. سن بیمار برای تعیین محدوده کاری ونتیلاتور بسیار مهم است .
